Naweke en Asem Skep – Met ’n Knipoog Hemel Toe

-

Naweke is daardie wonderlike tyd van die week waar jy skielik besef jy hoef nie vir jou wekker te glimlag nie. Hy kan maar aanhou raas, jy’s off-duty. Vir sommige van ons beteken dit: pantoffels, koffie, en Netflix. Vir ander: braaivleis, bure en baie geraas. Hoe dit ook al sy, die naweek is daai geskenk wat jou toelaat om weer asem te skep… sonder dat jy vir jou baas hoef te verduidelik hoekom.

Nou, kom ons onthou: God self het gerus na ses dae se skeppingswerk. En hoor hier, Hy’t nie net op die rusdag besluit om ’n bietjie gras te sny of die lug te verf nie. Nee, Hy het gerus. Klaar, klaar. As die Skepper van hemel en aarde kan rus, dan kan jy ook ’n uiltjie knip sonder skuldgevoel. (Of twee… of drie.)

Jesus sê in Matteus 11:28: “Kom na My toe, almal wat moeg en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.” Nou, ek dink Hy sou dit vandag só sê: “Kom hier, jy wat met ’n laptop in jou bed lê en e-posse beantwoord op ’n Saterdag. Los daai ding, vat ’n koekie, sit neer – Ek het jou rug.”

Die naweek is nie net vir kuier nie, dis ’n klein stukkie van God se ritme in ons week. Hy sê vir ons: werk hard, ja, maar onthou ook om jou voete op die rusbank te gooi en dalk ’n worsie op die kole te sit. Dis geloof én genade in aksie.

So, as die naweek kom, vergeet van jou “to-do”-lys vir ’n oomblik. Sit jou voete op, skep asem, en glimlag sommer vir die Here dat Hy ons sulke bonusdae gegee het.

Mag jou naweek jou meer laat lag as wat jou week jou laat sug!

Mooi loop 

Roslyn 



Opmerkings

Plaas 'n opmerking

Gewilde plasings van hierdie blog

Tussen Afskeid en Begin: Amber se Valedictory

-
Prent
Vandag het my susterskind, Amber, haar valedictory diens gehad — ’n oomblik wat voel soos die eindpunt van ’n lang, kronkelende pad én die begin van ’n heel nuwe reis. Twaalf jaar se skoolloopbaan, plus nog die jare in die crèche, kom vandag tot rus. ’n Groot hoofstuk word afgesluit, maar daar is ook die opgewondenheid van wat voorlê. Ek dink terug aan die klein dogtertjie wat haar eerste oggende by Small Wonders crèche deurgebring het — soms met trane, soms met glimlaggies vol nuuskierigheid. Daarna het sy by Moregrove Laerskool begin, waar sy nie net leer lees en skryf het nie, maar ook leer speel, droom en soms selfs “siek” speel. En dan was daar Uncle Haggie, die bestuurder van die skoolvervoer, wat haar op sulke dae sommer saam met hom gevat het om by sy suster te kuier. Dis hierdie klein stories wat vandag se groot oomblik soveel meer betekenisvol maak. Van daar af het die jare hul eie ritme aangeneem — projekte, sportdae, nuwe vriendskappe, soms hartseer, soms oorwinnings. By ...
Lees meer

Wanneer God jou vra om stil te bly: Gehoorsaamheid in die geheime seisoene

-
Prent
Daar is tye in die lewe wanneer God jou nie roep om te praat nie — Hy roep jou om stil te bly. Nie omdat jy niks het om te sê nie, maar omdat Hy besig is om dinge agter die skerms te rangskik op maniere wat jy nie kan verstaan nie. In Maart het ek van Gqeberha na Jeffreysbaai verhuis. Op die oppervlak het dit soos ’n eenvoudige skuif gelyk — ’n nuwe dorp, ’n nuwe ritme, ’n nuwe hoofstuk. Maar nou, wanneer ek terugkyk, sien ek hoe elke stap, elke wagperiode, elke teleurstelling eintlik deel was van God se dans. Ek sê “dans”, want Hy het die passes perfek uitgewerk — selfs toe ek nie die musiek kon hoor nie. Ek onthou hoe ek verlede jaar in Maart gekortlys is vir ’n pos in die burgemeester se kantoor. Ek het hoopvol gewag, gebid, en toe ek nkks hoor na die onderhoud nie, het ek geweet rk was onsuksesvol. Ek het net stil gebly. Ek het geweet ek moes nie stry met God se “nee” nie. Soms is gehoorsaamheid nie om te doen nie — dis om te laat gaan. Sewe maande later, onverwags, kry ek ’n op...
Lees meer

Matriekafskeid: Meer as net ’n aand van glans – Die krag van gemeenskap

-
Prent
Oor dekades heen, is ek gereeld na die matriekafskeid ‘send-off’ vir vriende en familie se kinders genooi. Vanjaar was dit my susterskind, Amber, se beurt om opgetooi te wees vir die belangrike ‘rite of passage’. Die matriekafskeid is een gebeurtenis wat helder uitstaan op elke matrikulant se kalender. Vir baie jongmense is dit ’n droomaand — die aand waarop jare se harde werk, opoffering en groei gevier word. Rokke, pakke, grimering, motors, photoshoots, musiek — alles word met soveel sorg beplan. Maar agter die blink glimlagte en pragtige foto’s lê iets dieper: die krag van gemeenskap . Meer as net mode en motors Vir sommige gesinne is die finansiële druk van ’n matriekafskeid werklik voelbaar. Tog sien ons telkens hoe gemeenskappe saamstaan om seker te maak dat elke jongmens die geleentheid kry om hierdie mylpaal te vier — ongeag hulle omstandighede. Ouers, bure, onderwysers, kerke, besighede en selfs vreemdelinge werk saam: ’n plaaslike haarkapper bied gratis haars...
Lees meer