Tussen Afskeid en Begin: Amber se Valedictory

Vandag het my susterskind, Amber, haar valedictory diens gehad — ’n oomblik wat voel soos die eindpunt van ’n lang, kronkelende pad én die begin van ’n heel nuwe reis. Twaalf jaar se skoolloopbaan, plus nog die jare in die crèche, kom vandag tot rus. ’n Groot hoofstuk word afgesluit, maar daar is ook die opgewondenheid van wat voorlê.

Ek dink terug aan die klein dogtertjie wat haar eerste oggende by Small Wonders crèche deurgebring het — soms met trane, soms met glimlaggies vol nuuskierigheid. Daarna het sy by Moregrove Laerskool begin, waar sy nie net leer lees en skryf het nie, maar ook leer speel, droom en soms selfs “siek” speel. En dan was daar Uncle Haggie, die bestuurder van die skoolvervoer, wat haar op sulke dae sommer saam met hom gevat het om by sy suster te kuier. Dis hierdie klein stories wat vandag se groot oomblik soveel meer betekenisvol maak.

Van daar af het die jare hul eie ritme aangeneem — projekte, sportdae, nuwe vriendskappe, soms hartseer, soms oorwinnings. By Westville Sekondêr het sy begin groei in die jong vrou wat sy vandag is: vol humor, vasberade, met drome wat verder strek as die mure van ’n klaskamer.

Die valedictory is nie net ’n seremonie nie; dis ’n emosionele draaipunt. Daar’s trots en dankbaarheid, maar ook ’n sweem van verlange. ’n Mens hoor die toesprake, sien die foto’s van kleintyd, en skielik besef jy hoe vinnig die tyd verbygegaan het. Die skoolbanke word vervang met nuwe uitdagings — eksamens, keuses oor studies, en die wye, soms onsekere wêreld daar buite.

Vir die familie is dit net so groot ’n oomblik. Ons glimlag en klap hande, maar diep binne voel dit soos ’n sagte afskeid — van kindwees, van roetines, van die eenvoudige sekerhede van skooldae.

Maar dis ook ’n viering van groei, van moed, van drome wat nou vlerke kry. Soos elke ouer, tante of oom weet: die einde van skool is nie die einde van leer nie — dis net die begin van ’n nuwe soort leer, dié van die lewe self.

Sterkte, Amber, vir die matriekeksamen en alles wat daarna wag. Mag jy altyd onthou waar jy vandaan kom, en met selfvertroue en lig stap na waarheen jy op pad is. Vandag sê ons nie net “totsiens” vir skool nie, maar ook “welkom” vir die toekoms.

Mooi loop

Roslyn