God se Label oor Jou

-

In ons wêreld is “labels” amper onvermydelik. Jy kry dit van kleins af – party mense sien jou as slim, ander as stadig; sommige sê jy’s talentvol, ander dat jy nooit genoeg gaan wees nie. Met verloop van tyd begin hierdie woorde en etikette soos ’n tweede vel om ons vassit.

Die gevaar van hierdie mensgemaakte “labels” is dat dit ons identiteit kan steel. As iemand jou lank genoeg “onwaardig”, “gebrekkig” of “onbelangrik” noem, begin jy dit glo. Maar die waarheid is: mense se woorde oor jou is nie dieselfde as God se waarheid oor jou nie.

Mense se labels beperk – God se labels bevry

God kyk nie eerste na jou prestasies, foute of selfs jou omstandighede nie. Hy sien jou hart en Hy noem jou volgens wie jy ín Hom is. Waar mense dalk sê jy is “gebroke”, sê God jy is herstel (Psalm 147:3). Waar die wêreld jou as “minder” sien, sê Hy jy is sy uitverkore kind (1 Johannes 3:1).

Voorbeelde van God se “labels” oor jou

  • Geliefd – “Ek het jou liefgehad met ’n ewige liefde” (Jeremia 31:3).

  • Vry – “As die Seun jou vrygemaak het, sal jy waarlik vry wees” (Johannes 8:36).

  • Kosbaar – “Jy is kosbaar in my oë, geëer en Ek het jou lief” (Jesaja 43:4).

  • Nuutskepping – “As iemand in Christus is, is hy ’n nuwe skepping” (2 Korintiërs 5:17).

’n Uitnodiging

Die uitdaging vir elkeen van ons is om te kies watter stem ons gaan glo: dié van mense wat beperk en vergelyk, of dié van God wat herstel, bemagtig en liefhet. Jou ware identiteit lê nie in die “labels” wat mense op jou plak nie, maar in die naam waarmee God jou roep.

Jy is nie gedefinieer deur jou verlede, jou tekortkominge of selfs jou vermoëns nie – jy is gedefinieer deur die Vader wat jou geskep en geroep het. En sy etiket oor jou is altyd: Myne.

Mooi loop

Roslyn



Opmerkings

Plaas 'n opmerking

Gewilde plasings van hierdie blog

Tussen Afskeid en Begin: Amber se Valedictory

-
Prent
Vandag het my susterskind, Amber, haar valedictory diens gehad — ’n oomblik wat voel soos die eindpunt van ’n lang, kronkelende pad én die begin van ’n heel nuwe reis. Twaalf jaar se skoolloopbaan, plus nog die jare in die crèche, kom vandag tot rus. ’n Groot hoofstuk word afgesluit, maar daar is ook die opgewondenheid van wat voorlê. Ek dink terug aan die klein dogtertjie wat haar eerste oggende by Small Wonders crèche deurgebring het — soms met trane, soms met glimlaggies vol nuuskierigheid. Daarna het sy by Moregrove Laerskool begin, waar sy nie net leer lees en skryf het nie, maar ook leer speel, droom en soms selfs “siek” speel. En dan was daar Uncle Haggie, die bestuurder van die skoolvervoer, wat haar op sulke dae sommer saam met hom gevat het om by sy suster te kuier. Dis hierdie klein stories wat vandag se groot oomblik soveel meer betekenisvol maak. Van daar af het die jare hul eie ritme aangeneem — projekte, sportdae, nuwe vriendskappe, soms hartseer, soms oorwinnings. By ...
Lees meer

Wanneer God jou vra om stil te bly: Gehoorsaamheid in die geheime seisoene

-
Prent
Daar is tye in die lewe wanneer God jou nie roep om te praat nie — Hy roep jou om stil te bly. Nie omdat jy niks het om te sê nie, maar omdat Hy besig is om dinge agter die skerms te rangskik op maniere wat jy nie kan verstaan nie. In Maart het ek van Gqeberha na Jeffreysbaai verhuis. Op die oppervlak het dit soos ’n eenvoudige skuif gelyk — ’n nuwe dorp, ’n nuwe ritme, ’n nuwe hoofstuk. Maar nou, wanneer ek terugkyk, sien ek hoe elke stap, elke wagperiode, elke teleurstelling eintlik deel was van God se dans. Ek sê “dans”, want Hy het die passes perfek uitgewerk — selfs toe ek nie die musiek kon hoor nie. Ek onthou hoe ek verlede jaar in Maart gekortlys is vir ’n pos in die burgemeester se kantoor. Ek het hoopvol gewag, gebid, en toe ek nkks hoor na die onderhoud nie, het ek geweet rk was onsuksesvol. Ek het net stil gebly. Ek het geweet ek moes nie stry met God se “nee” nie. Soms is gehoorsaamheid nie om te doen nie — dis om te laat gaan. Sewe maande later, onverwags, kry ek ’n op...
Lees meer

Matriekafskeid: Meer as net ’n aand van glans – Die krag van gemeenskap

-
Prent
Oor dekades heen, is ek gereeld na die matriekafskeid ‘send-off’ vir vriende en familie se kinders genooi. Vanjaar was dit my susterskind, Amber, se beurt om opgetooi te wees vir die belangrike ‘rite of passage’. Die matriekafskeid is een gebeurtenis wat helder uitstaan op elke matrikulant se kalender. Vir baie jongmense is dit ’n droomaand — die aand waarop jare se harde werk, opoffering en groei gevier word. Rokke, pakke, grimering, motors, photoshoots, musiek — alles word met soveel sorg beplan. Maar agter die blink glimlagte en pragtige foto’s lê iets dieper: die krag van gemeenskap . Meer as net mode en motors Vir sommige gesinne is die finansiële druk van ’n matriekafskeid werklik voelbaar. Tog sien ons telkens hoe gemeenskappe saamstaan om seker te maak dat elke jongmens die geleentheid kry om hierdie mylpaal te vier — ongeag hulle omstandighede. Ouers, bure, onderwysers, kerke, besighede en selfs vreemdelinge werk saam: ’n plaaslike haarkapper bied gratis haars...
Lees meer