Wanneer die tafel leeg raak: Die hunkering na familiebyeenkomste

 Die warmte van vroeër

Daar was ’n tyd toe familiebyeenkomste die spilpunt van ons lewens was. Naweke, Kersfees of verjaarsdae het beteken dat jong en oud bymekaar gekom het. Die kombuis was ’n bruisende plek, die tuin ’n speelgrond, en die tafel ’n plek van saamhorigheid. Hierdie oomblikke het nie net herinneringe geskep nie, maar ook ’n gevoel van behoort wat mense diep in mekaar gewortel het.

Die realiteit van vandag

Met tyd het dinge egter verander. Werk, skool en die gejaagde pas van die moderne lewe het dit moeiliker gemaak om byeenkomste te reel. Tegnologie hou sommige van ons wel in kontak, maar boodskappe en selfies kan nooit die warmte van ’n regte drukkie of die lag rondom ’n tafel vervang nie.

Die hunkering na verbondenheid

Ten spyte van al hierdie veranderinge bly die hunkering na familie sterk. Ons verlang na die stabiliteit, die liefde en die onbeskryflike gevoel van saamwees. Hierdie verlange wys dat ons diepste behoeftes steeds gebou is op menslike kontak en die eenvoudige vreugde om saam herinneringe te skep. As 'n familie-mens verlang ek daarna om nuwe herinneringe te skep. Ek respekteer egter familielede se intentional keuses om hulle eerder met vriende as met familie te omring. Soos my niggie Ev altyd noem: 'Almal het grootgeword' en hul keuses bly hul keuses.

’n Keuse om te koester

Miskien is dit juis nou belangriker as ooit om doelbewus daardie ruimtes weer te skep. Dit hoef nie groot of duur te wees nie – ’n eenvoudige ete, ’n gesamentlike uitstappie, of selfs net ’n middag saam kan genoeg wees om die drade van verbondenheid weer vas te weef en mekaar opnuut te leer ken. 

Verandering is onafwendbaar, maar die kern van wat familie beteken, kan steeds behoue bly – as ons die keuse maak om dit te koester en te herleef.

Mooi loop

Roslyn