Om relevant te bly

-

 

Ek dink die afgelope tyd baie oor hierdie ding van relevansie. Dis snaaks hoe dit my skielik meer begin pla namate ek ouer word. Nie omdat ek bang is vir ouderdom self nie, maar omdat ek soms wonder of ek nog genoeg bied – by die werk, by die huis, in die lewe.

In die werkplek sien ek dit die duidelikste. Daar kom nuwe stelsels in, nuwe maniere van dink, jong mense met vars energie en idees. Hulle praat oor goed wat ek nie altyd ken nie, en ek voel soms soos ’n toeskouer in my eie span. Dis maklik om in daardie oomblikke te dink: miskien het my tyd verbygegaan.

Maar toe besef ek – ek hoef nie alles te verstaan om nog waardevol te wees nie. Ek het iets wat nie sommer vervang kan word nie: ervaring. Ek kan kalm bly as dinge hand-uit ruk. Ek onthou hoe soortgelyke probleme in die verlede opgelos is. Ek weet hoe om mense te hanteer wanneer emosies hoog loop. Dis nie iets wat jy vinnig op ’n kursus kan leer nie. Ek weet dat nie elke probleem ’n kitsoplossing het nie. Ek bring kalmte, perspektief en stabiliteit. En dit, besef ek, is ook relevansie.

Ek probeer myself ook herinner om nuuskierig te bly. Ek vra eerder: “Hoe werk dit? Vertel my meer.” Wanneer ek dit doen, sien ek hoe ander dit waardeer. Hulle voel ek gee erkenning aan wat hulle weet, en ek leer terselfdertyd iets nuuts. Dit bou brûe in plaas van mure.

Nog iets wat ek besef: relevant bly beteken nie altyd om die hardste stem te wees nie. Soms beteken dit net om teenwoordig te wees. Om te luister, om jou ervaring te deel wanneer dit nodig is, en om mense te ondersteun sodat hulle self kan groei. Ek hoef nie die lig op my te hê om ’n verskil te maak nie.

So ja, ek is ouer. Maar ouer beteken nie afgeskryf nie. Ouer beteken ek dra ’n ander soort waarde. Ouer beteken ek hoef nie alles te bewys nie, ek kan net wees wie ek is – en dit bring ’n dieper sekerheid.

Ek dink vanoggend: solank ek liefhet, solank ek leer, en solank ek deel van die gesprek bly – sal ek relevant bly. Nie omdat ek alles weet nie, maar omdat ek steeds iets het om te gee.

Mooi loop

Roslyn



Opmerkings

Plaas 'n opmerking

Gewilde plasings van hierdie blog

Tussen Afskeid en Begin: Amber se Valedictory

-
Prent
Vandag het my susterskind, Amber, haar valedictory diens gehad — ’n oomblik wat voel soos die eindpunt van ’n lang, kronkelende pad én die begin van ’n heel nuwe reis. Twaalf jaar se skoolloopbaan, plus nog die jare in die crèche, kom vandag tot rus. ’n Groot hoofstuk word afgesluit, maar daar is ook die opgewondenheid van wat voorlê. Ek dink terug aan die klein dogtertjie wat haar eerste oggende by Small Wonders crèche deurgebring het — soms met trane, soms met glimlaggies vol nuuskierigheid. Daarna het sy by Moregrove Laerskool begin, waar sy nie net leer lees en skryf het nie, maar ook leer speel, droom en soms selfs “siek” speel. En dan was daar Uncle Haggie, die bestuurder van die skoolvervoer, wat haar op sulke dae sommer saam met hom gevat het om by sy suster te kuier. Dis hierdie klein stories wat vandag se groot oomblik soveel meer betekenisvol maak. Van daar af het die jare hul eie ritme aangeneem — projekte, sportdae, nuwe vriendskappe, soms hartseer, soms oorwinnings. By ...
Lees meer

Wanneer God jou vra om stil te bly: Gehoorsaamheid in die geheime seisoene

-
Prent
Daar is tye in die lewe wanneer God jou nie roep om te praat nie — Hy roep jou om stil te bly. Nie omdat jy niks het om te sê nie, maar omdat Hy besig is om dinge agter die skerms te rangskik op maniere wat jy nie kan verstaan nie. In Maart het ek van Gqeberha na Jeffreysbaai verhuis. Op die oppervlak het dit soos ’n eenvoudige skuif gelyk — ’n nuwe dorp, ’n nuwe ritme, ’n nuwe hoofstuk. Maar nou, wanneer ek terugkyk, sien ek hoe elke stap, elke wagperiode, elke teleurstelling eintlik deel was van God se dans. Ek sê “dans”, want Hy het die passes perfek uitgewerk — selfs toe ek nie die musiek kon hoor nie. Ek onthou hoe ek verlede jaar in Maart gekortlys is vir ’n pos in die burgemeester se kantoor. Ek het hoopvol gewag, gebid, en toe ek nkks hoor na die onderhoud nie, het ek geweet rk was onsuksesvol. Ek het net stil gebly. Ek het geweet ek moes nie stry met God se “nee” nie. Soms is gehoorsaamheid nie om te doen nie — dis om te laat gaan. Sewe maande later, onverwags, kry ek ’n op...
Lees meer

Matriekafskeid: Meer as net ’n aand van glans – Die krag van gemeenskap

-
Prent
Oor dekades heen, is ek gereeld na die matriekafskeid ‘send-off’ vir vriende en familie se kinders genooi. Vanjaar was dit my susterskind, Amber, se beurt om opgetooi te wees vir die belangrike ‘rite of passage’. Die matriekafskeid is een gebeurtenis wat helder uitstaan op elke matrikulant se kalender. Vir baie jongmense is dit ’n droomaand — die aand waarop jare se harde werk, opoffering en groei gevier word. Rokke, pakke, grimering, motors, photoshoots, musiek — alles word met soveel sorg beplan. Maar agter die blink glimlagte en pragtige foto’s lê iets dieper: die krag van gemeenskap . Meer as net mode en motors Vir sommige gesinne is die finansiële druk van ’n matriekafskeid werklik voelbaar. Tog sien ons telkens hoe gemeenskappe saamstaan om seker te maak dat elke jongmens die geleentheid kry om hierdie mylpaal te vier — ongeag hulle omstandighede. Ouers, bure, onderwysers, kerke, besighede en selfs vreemdelinge werk saam: ’n plaaslike haarkapper bied gratis haars...
Lees meer